SZCZAW GAJOWY (Rumex sanguineus Bloody Dock) jest rośliną wieloletnią z rodziny rdestowatych. Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, północnej Afryki i Europy. Preferuje stanowisko w pełnym słońcu, umiarkowanie żyzną, dobrze przepuszczalną i w miarę wilgotną glebę. Jest uprawiana głównie jako warzywo oraz jako roślina ozdobna. Glebę w której rośnie nie powinno dopuścić się do przesuszenia. Jeśli nie chcemy samosiewu szczawiu, łodygi kwiatowe powinniśmy usuwać. Roślina tworzy zwarte kępy lancetowatych, zielonych liści z czerwonymi żyłkami. Młode liście szczawiu oprócz walorów ozdobnych są również dobrym dodatkiem do sałatek, zup i omletów. Delikatne, młode liście mogą być spożywane jak szpinak. Są bogate w żelazo. Liście szczawiu mają właściwości antyseptyczne, ściągające i słabe działanie przeczyszczające. Zewnętrznie można stosować na ukąszenia owadów, wysypki, oparzenia i skaleczenia.
Opracowanie Krzysztof Kuźniewski