STEWIA (Stevia rebaudiana) pochodzi z Paragwaju, gdzie jest używana od setek lat jako naturalny słodzik. Stewia zawiera glikozydy około 200-300 razy słodsze od sacharozy, nie mając przy tym praktycznie ani jednej kalorii. Suszone liście są 30-45 razy słodsze od sacharozy – jedna łyżeczka sproszkowanych liści odpowiada szklance cukru. Stewia jest rośliną wieloletnią. Nie wytrzymuje spadku temperatury poniżej 0° C i w zimniejszym klimacie bywa czasem uprawiana jako roślina jednoroczna w gruncie lub w pomieszczeniach jako wieloletnia. Dorasta do wysokości około 1 metra, liście mają 2-3 cm długości. Stewia najlepiej rośnie w pełnym słońcu i w przepuszczalnym podłożu. Naturalnie występuje na kwaśnym podłożu (pH 4-5), ale będzie rosnąć również na glebie o pH 6,5-7,5. Nie toleruje zasadowego i zasolonego podłoża oraz suszy, liście wtedy szybko więdną. Niekorzystne dla stewi jest też nadmierne podlewanie, może prowadzić to do zamierania roślin. W Polsce można stewię wysadzać do gruntu w połowie maja lub uprawiać cały rok w doniczce. Jesienią liście robią się słodsze więc zbiór najlepiej przeprowadzić możliwie późno, czyli przy sprzyjającej pogodzie w drugiej połowie września lub na początku października.
Opracowanie Krzysztof Kuźniewski