OREGANO/LEBIODKA
POSPOLITA (Origanum vulgare) Jest jedną z najstarszych znanych
roślin leczniczych. Znał ją już Hipokrates, zalecał ją przy bólu żołądka i
chorobach układu oddechowego. Znanych jest wiele podgatunków i odmian,
uprawianych w celach dekoracyjnych, kulinarnych bądź leczniczych. Najlepiej
rośnie na stanowisku dobrze zdrenowanym (pH 6-8) w pełnym słońcu. Pochodzi z
regionu Morza Śródziemnomorskiego, w Polsce występuje na terenie całego kraju i
jest dość pospolita. Kwitnie od czerwca do sierpnia na różowo lub biało.
Surowcem zielarskim jest ziele. Zawiera ono olejek eteryczny w skład którego
wchodzi tymol, karwakrol i seskwiterpeny oraz flawonoidy, garbniki, kwasy:
kawowy i ursolowy, fitosterole i witaminę C. Ziele lebiodki zbiera się w
okresie kwitnienia i suszy w przewiewnym miejscu.
Właściwości lecznicze: oregano
pomaga łagodzić wzdęcia, wzmaga przepływ żółci. Ze względu na silne właściwości
antyseptyczne pomaga w leczeniu kaszlu, zapaleniu migdałków i oskrzeli. Pomocne
bywa w leczeniu astmy. W medycynie ludowej bywa stosowany na ból zęba i na
bolące stawy. Flawonoidy zawarte w oregano są wspaniałym antyoksydantem
chroniącym komórki przed wolnymi rodnikami.
Zastosowanie kulinarne: oregano
jest przyprawą stosowaną w wielu krajach, wchodzi w skład ziół prowansalskich.
Używane jest w potrawach z pomidorami, w pizzach, w potrawach z makaronem, w
sosach. Stanowi doskonały dodatek do potraw z owoców morza, do tartych serów,
do potraw mięsnych, jaj i zup. Olejek z oregano jest bardzo dobrym
konserwantem.
Opracowanie Krzysztof Kuźniewski