Rukiew wodna

RUKIEW WODNA (Nasturtium officinale) jest byliną z rodziny kapustowatych, występującą w stanie naturalnym prawie na wszystkich kontynentach świata. W Polsce jest pod ochroną, sporadycznie można ją znaleźć w zachodniej części kraju na terenach okresowo zalewanych, przy płytkich strumieniach itp. Może urosnąć do 50 cm, łodygi ma płożące i korzeniące się na węzłach. Z początkiem kwitnienia staje się bardziej gorzkawa. Najlepiej będzie rosła w wodzie o odczynie zasadowym, w słońcu. Urośnie również na zwykłej grządce w ogródku gdy będzie regularnie i obficie podlewana. Może rosnąć również w doniczce, wstawiamy ją wówczas do drugiego pojemnika, w którym będziemy systematycznie uzupełniać wodę. Jadalne są liście i nasiona.
Dzięki swym dobroczynnym składnikom odżywczym, jej znaczenie z roku na rok coraz bardziej wzrasta. Stanowi doskonałe źródło witaminy C, witaminy A, witaminy K, witaminy B1, B2, B3, B5, B6, B 17, witaminę D, witaminę E oraz kwas foliowy. Zawiera m.in. żelazo, wapno, magnez, potas oraz 18 aminokwasów. Wyciąg z rukwi – glikonasturcyna zalecany jest przy awitaminozach. Badania przeprowadzone w 2010 r. na Uniwersytecie w Southampton dowiodły, że spożywanie rukwi może hamować raka piersi. Rukiew wodna zawiera izotiocyjanian fenetylu, związek który hamuje rozwój raka. Częste spożywanie rukwi wodnej może mieć charakter prewencyjny w celu zminimalizowania choroby nowotworowej. Izotiocyjaniany nadają roślinom charakterystycznego pikantnego smaku. Występują one również w rzodkiewce, chrzanie, musztardzie, wasabi i brukselce. Jest doskonałym naturalnym antybiotykiem, dobrze sobie radzi z wieloma schorzeniami wywołanymi przez bakterie. Jest moczopędna, pomaga zwalczyć kamienie nerkowe. Jest dobrym środkiem wykrztuśnym, leczy astmę i kaszel. Hamuje rozwój bakterii chorobotwórczych w jelitach. Obniża poziom całkowitego cholesterolu, LDL i trójglicerydów przy jednoczesnym podwyższeniu dobrego cholesterolu HDL. Dodanie wody do sproszkowanych lub rozgniecionych nasion aktywuje enzym- myrosin, który pomaga odblokować i udrożnić zatkany nos przy katarze. Pomaga zwalczyć gruźlicę. Wykazuje działanie stymulujące i jako afrodyzjak. Stosowana jest jako środek wzmacniający włosy i na ich porost. Ma działanie moczopędne, przeciwszkorbutowe, hipoglikemiczne, wykrztuśne, przeczyszczające i pobudzające. Korzystnie wpływa na układ trawienny, poprawia pracę żołądka, zwiększa apetyt. Zewnętrznie jako okład stosowana jest na opryszczki, owrzodzenia, czyraki. Wzmacnia nasz system odpornościowy. Bardzo korzystnie wpływa na poprawę wyglądu naszej skóry. Spożywana codziennie przez dwa miesiące potrafi spłycić zmarszczki prawie o 40 %. Sporządza się z niej maść na rany. Spożywana na surowo w sałatkach pomaga pozbyć się nadmiaru cukru, wspomaga wątrobę. Pomaga oczyścić nasz organizm z toksyn. Jest jedną z najstarszych roślin wykorzystywaną jako zioło, przyprawa i w lecznictwie.
Była ulubionym warzywem Napoleona. Znalazła się razem ze szparagami w weselnym menu z okazji zaślubin księcia Williama z księżną Catherine w pałacu Buckingham. Nasiona można podkiełkowywać i spożywać np. w sałatkach. Coraz częściej jest stosowana zamiast zielonej pietruszki do sałatek, zup, kanapek. Jej ostry smak i korzenny zapach dobrze komponuje się z pomidorami, z ziemniakami, można dodać do omletów i jaj. Przechowuje się w lodówce (w plastikowej torebce lub w szklance z wodą przykrytą plastikową torebką) do 5 dni. Nie jest zalecana dla kobiet w okresie ciąży oraz osobom które mają problemy z nadkwasotą i zgagą. Nadmierne lub długotrwałe jej spożywanie może prowadzić do problemów z nerkami.

Opracowanie Krzysztof Kuźniewski